Echo serca. Narodowy program Zdrowia. Problem chorób układu krążenia nie powinien dotyczyć tylko systemu opieki zdrowotnej.
Powinni się tutaj włączyć również władza państwa, gdyż pomimo ogólnej pandemii chorób sercowo-naczyniowych pacjenci podstawowej opieki zdrowotnej nie korzystają z możliwości wykonania badań w kierunku właśnie tych chorób. Należy wprowadzić nowe rozwiązania, plany i programy zdrowotne w skali ogólnokrajowej i to powinno leżeć w gestii polityki zdrowotnej oraz społecznej. Według Narodowego Programu Zdrowia umieralność z powodu chorób układu krążenia jest nadal wyższa aniżeli w krajach tzw. „starej” Unii Europejskiej. Choroby te są główną przyczyną hospitalizacji oraz inwalidztwa prawnego, konsekwencją tego jest zwiększenie liczby wydatków ze środków publicznych oraz własnych środków obywateli na leczenie tych schorzeń. Należałoby w tej kwestii opracować standardy badań przesiewowych ukierunkowanych na wczesną diagnostykę, wdrożyć do placówek podstawowej opieki zdrowotnej standardy diagnostyki i leczenia chorób sercowo-naczyniowych, należy zwiększyć ogólnodostępne konferencje oraz programy profilaktyczne dotyczące chorób układu krążenia celem zwiększenia poziomu wiedzy swoich obywatelu. Kolejnym zadaniem Narodowego Programu Zdrowotnego powinna być poprawa jakości życia pacjentów hospitalizowanych na oddziałach kardiologicznych. Zmniejszyłoby to umieralność z powodu chorób układu krążenia o około 15 – 20%.
Echo serca. Współczesna echokardiografia.
W niwelowaniu skutków chorób sercowych wychodzi naprzeciwko współczesna echokardiografia, która oprócz podstawowych klasycznych technik obrazowania dysponuje nowymi ciągle rozwijającymi się 
metodami badania struktur serca i jego obszarów. Jest to m.in. echokardiografia trójwymiarowa w czasie rzeczywistym, która ocenia kompleksowo struktury wewnątrz- sercowe, echokardiografia kontrastowa ułatwiająca wizualizację granic pomiędzy krwią a tkankami oraz tkankowa echokardiografia dopplerowska i metoda śledzenia markerów akustycznych – pomocne w ocenie funkcji mięśnia sercowego. Postęp technologiczny umożliwił poszerzenie diagnostyki pacjenta kardiologicznego o echokardiografię nie tylko w warunkach oddziału ale również w czasie monitorowania skomplikowanych zabiegów naprawczych. Poza tym dzięki miniaturyzacji urządzeń elektronicznych diagnozuje się pacjenta szybciej i dokładniej.
Echo serca. Dzięki nowoczesnym możliwościom diagnostycznych w kardiologii echo serca wpływa także na algorytmy postępowania w różnych sytuacjach klinicznych.
Echokardiografia doprowadziła do tego że część procedur inwazyjnych została ograniczona np. pomiar ciśnienia w prawej komorze, a bezpieczeństwo innych np. zamknięcie ubytku w przegrodzie międzykomorowej uległa wzrostowi. Umożliwienie obrazowania struktur serca i innych dużych naczyń przy jednoczesnej ocenie czynności układu krążenia i pomiarowi wielu parametrów hemodynamicznych sprawiło iż echo serca to przydatne, a często niezbędne narzędzie pracy na oddziałach ratunkowych, oddziałach intensywnej terapii bądź na bloku operacyjnym. Wynik echa serca może mieć istotne znaczenie w wielu sytuacjach zagrażających życiu np. tamponada osierdzia bądź w przypadku ostrej niewydolności zastawki mitralnej czy zatorowości płucnej.